Rusya’nın Ukrayna’yı işgalinin başlangıcından geçmiş birkaç hafta süresince, yedi yıldır BBC ofisinde çalıştığım Moskova’nın merkezindeki Zamoskvoreçiye bölgesinde saatlerce yürürdüm.

Şehrin temiz ve erinçli bu kısmı, benim üzere Rusya’nın bugününü ve geçmişini ayrımsız arada barındırıyor.

Yüzyıllardır Moskovalılar bu bölgede aile ve işyerleri düz yazı ederek sakin hayatlarını sürdürüyor, ülkenin yönetimini ve gidişatını ise büyüklük liderlerlerine bırakıyor.

Zamoskvoreçiye’nin çevresinde Moskva nehri, bire bir tarafında Kremlin, özge tarafında ise Stalin döneminde yapılmış debdebeli apartmanlar ve 21. çağ gökdelenleri duruyor.

19. yüzyıldan kalma kiliseler ve soylu malikanelerlerinin bulunduğu sıkı sokaklardan oluşan labirent ise geçmişi yansıtıyor.

Geçen sene Şubat’ta, Ukrayna’nın ikinci balaban kenti Harkov’da doğma ve demin Moskova’da cıvıl cıvıl benzeri arkadaşım beni aradığında Moskova’daydım.

“Putin âdeta Ukrayna’evet karşı cenk başlatacak mı?’ diyerek sordu.

İkimiz de buna çakmak istemedik.

Fakat etrafım Rusya’nın çoğu ant kırıcı geçmişinin hatıralarıyla çevriliyken, savaşın artık mübrem olduğunu hissediyordum.

Günlük yürüyüşlerimle haddizatında tamamen mütebeddil bir dünyaya ve ülkeye veda ediyordum.

Ben ve BBC Rusça Servisi’ndeki meslektaşlarım karışma beniz binlerce hayat işgalin ardından Rusya’dan ayrıldı.

Fakat Rusya’dahi küsurat çoğunluk amacıyla, özellikle şişman şehirlerde sahn çok dahi değişmedi.

Zamoskvoreçiye’üstelik mağazaların, kafelerin, dükkanların ve bankaların çoğu hala belirgin.

Aksata yapanlar kalan fiyatlardan şikayet ediyor. Ancak bazen ithal ürünlerin yerini domestik alternatifler almaya başladı.

Kitapçılarda da halen haddinden fazla sayıda kitap sağlamak benzer ancak “akla yatkın olmadığı” melhuz kitaplar poşetlenmiş yerine satılıyor.

Araç paylaşım uygulamaları ve servisleri üstelik işlemeye devam ediyor ama araçların büyük kısmı Çin yapımı.

Uluslararası yaptırımlar Rusya’yı 1990’larda yaşanan konuşu çöküşün eşiğine getirmedi.

Fakat İrlanda’nın Belfast kentinde aktif Zalim öğretim üyesi Aleksandr Titov, Rusya’nın akse halinde olduğunu gözlemliyor.

Bu yavaş yavaş bitmeme eden ayrımsız akse. Amma henüz mümasil baktığınızda emarelerini her yerde görebiliyorsunuz.

Ukrayna sınırına mümasil ve savaşın sürdüğü Harkov’a çabucak 80 km mesafede olan Belgorod’da evcil umum cepheye hak yolu kayran askeri kamyon konvoylarının gürültüsüne alışkın durumda.

Rusya’nın, haddinden fazla sayıda yakın ve ahbaplarının olduğu şehri bombalamalarından erinçsiz olsalar üstelik, bunu göstermemeye çalışıyorlar.

Arkadaşlarımdan biri evcil belediyeler vasıtasıyla düzenlenen mülevven sokak festivallerine katılımın gayet bol olduğunu söyledi.

Amma yereldeki etibba, savaşta yaralananları otama etmekten bıktıkları üzere toplu olarak işlerini bırakıyor.

Sınırın diğer tarafına yönelik bombardımanın günce bir rutin haline geldiği aşağı cızık kasabası Şebekino’de ise nahiye sakinleri karışık bire bir şekilde kendilerini tecezzi edilmiş hissediyor.

St. Petersburg’u ziyaret fail yerel tıpkı aile, kişi hayatları zir peş olmuşken, burada hayatın alışılagelen akışında sürdüğünü gördüğünde, sersemlik yaşadı.

Estonya ve Letonya sınırlarına andıran Piskov’birlikte ise hava kasvetli. Herkesin savaşın kendileriyle hiçbir ilgisi yokmuş kabilinden davrandığını duydum.

Kiev’in çeperlerinde yer düzlük Buça’de cidal suçu işlemekle suçlanan 76’ncı Çekicilik Hareketli Tümeni, bundan sonra burada konumlanıyor.

Ukrayna’bile ölen askerlerin gömüldüğü mezarlıkla kent arasına bir otobüs seferi üstelik konuldu. Birileri, benzeri güreşçi köprüsü altına balaban kırmızı harflerle “BARIŞ” yazmış.

Bire Bir arkadaşım, Finlandiya sınırındaki Petrozavodsk şehrine revan trende oyun oynayan canlı ayrımsız gruba rastlamış.

O sırada Donetsk şehrinden bahsedilmiş. Şehir şu anda Rusya’de mı yoksa Ukrayna’birlikte mı? Tek kimsenin tıpkı fikri namevcut. Meğer kent, devletleri eliyle nehiy edilmiş, elan sonradan da yasa dışı benzeri şekilde saz edilmişti.

Savaş karşı ne düşünüyorlar? Bunun onlarla bire bir ilgisi yok.

Petrozavodsk ise tatsız geçmişine dönmüş görünüyor. Raflar gereksiz. Yabancı markalar yok ve fiyatlar çokça yüksek.

Ruslar Ukrayna’dahi öz adlarına yapılan vahşeti kıytırık destekliyor mu, yoksa hayatta çalışmamak için yokmuş üzere mi davranıyorlar?

Arızi izlenim ve diyaloglardan direkt bire bir serencam idrak etmek mahdut değil. Bununla ilgilendiren soruşturma çalışmaları yapanlar ve sosyologlar gâh icraat yapıp, ölçmeye çalıştı. Fakat Rusya’birlikte hikmet iktisap ve konuşma özgürlüğü bulunmayan. Dolayısıyla insanların sahih aynı şekilde karşılık verdiklerini terennüm etmek bile imkansız.

Anketlere göre Rusların çoğu savaşı desteklemiyorsa bile kesinlikle alın üstelik çıkmıyor.

Bu sonuçlar mevki dışında işlek Ruslar beyninde öfkeye sebep oldu. Ego dahil, Rusya üzerine araştırı eden ve olgun yazan bir nice yaşama, halkın yoz aynı kısmının savaşı aktif adına desteklediğine ve ayrıksı beribenzer benzeri kısmının da etken yerine alın çıktığını düşünüyor..

Sıradan Rusların mukavemetli çoğu ise kendisini beyninde ayrımsız yerde konumlandırıyor. Seçmedikleri, anlamadıkları bire bir durumu anlamlandırmaya çalışıyor ve mübadele etmek amacıyla kendilerini güçsüz hissediyor.

Savaşı durdurabilirler miydi? Eğer henüz aşkın koca özgürlükleri için ayağa kalksaydı ve Batı ve Ukrayna’dan geldiği tamlanan esassız tehditlerle ilişkin azamet televizyonunun propagandasına alın çıksaydı, evet.

Rusların nazik kısmı siyasetten uzak durmayı ve Kremlin’mağara onlar namına karar vermesine müsaade vermeyi seçti.

Ancak etliye sütlüye bulaşmamak, rahatsız edici aktöresel tavizler yöneltmek anlamına geliyor.

Rusların artık, askerlerin okullara girip özlük çocuklarına savaşın dolgunca ayrımsız özdek olduğunu söylemelerinin alışılagelen olduğunu kabul etmeleri gerek.

Din insanlarının savaşı desteklemeleri ve hazar amacıyla dua etmeyi bırakmaları birlikte bundan sonra normal.

Seyahat etme özgürlüklerinin ellerinden alınmaları, aynı acun vatandaşı olmamaları de eke değil.

Eskiden okudukları bağımsız vukuf sitelerinin Kremlin yoluyla engellenmesi alışılagelen.

İnfazlarda kullanıldığı kameralara yansıyan balyozun, bundan sonra Acımasız iktidarının simgesi olması, hassaten milletvekilleri marifetiyle Twitter’üstelik paylaşılması bile alışılagelen.

İsterseniz gazeteci, isterseniz siyasetçi olun, çekişme için ne düşündüğünüzü söylediğiniz amacıyla senelerce hapse girmeniz da normalin aynı parçası.

Rusların illet ihtarname gösterilerinde bulunmadığını sormaca sonuçları değil dahi, Rusya tarihi elan mebzul açıklıyor.

Devlet Başkanı Vladimir Putin’mağara iktidara geldiği günden beri Rusya’yı baştan yapmak istemesi, ülkesinin pozisyonunu yeniden şekillendirip dünyanın utanmak göstereceği aynı şekle lütfetmek istemesi tıpkısı giz değil.

Konuşmalarında ve kaleme aldığı makalelerde Putin, Rusya’nın hem Doğu’nun hem de Mağrip’nın ayrımsız parçası olarak dünyada nazirsiz bire bir yere cemaat olduğuna olan inancını kategorik ortaya koyuyor. Rusya’nın öz gelenekleri, kişi dini ve işleri yoluna gidermek için özlük yöntemleri var ve tırsmak koymak istiyorlar.

Bu fikir yüzyıllar boyunca yankı buldu. Hiçbir cebin düşünceye evet bile değişim beklentisine ise sabır yok. Putin’in duluk sporu judoda rakibin nefesini vermek gibi motamot.

Putin’in söz konusu vizyonunu benzeri bedeli var. Ruslar bunu özgürlükleriyle; Ukraynalılar ise yaşamlarıyla ödedi.

Rusya, ara sıra kıyamet ve yıkımların ardından açıldı ve gelişti.

1989’daki Afganistan’dahi yaşanan hezimetten sonraları Gorbaçov dönemi başladı. Japonya’ya cebin 1905’te ütülmek, esas reformunu; 1856’daki Kırım Savaşındaki bozulmuş birlikte yer ağalarının emrindeki kölelerin kurtuluşunu getirdi.

Anket şirketleri eliyle yapılan çalışmalarda ortaya çıkan sonuçlardan biri birlikte çokça sayıda Zalim vatandaşının savaşın sona erdirilmesi üzere barış görüşmelerini destekliyor olması. Amma bunun Ukrayna’nın bağımsızlığı amacıyla hangi garip garantiler getireceği açık değil.

Er ya de geç bunun ayrımsız şekilde yanıtlanması gerekecek ve Ruslar birlikte ülkelerinin yaptıklarıyla yüzleşmek zorunda kalacak.