Ordu’nun Altınordu ilçesinde bire bir bölüm arayla hayatını kaybeden iki kardeşi, tanıyanları anlattı.
Zaferimilli Mahallesi’nde hareketli 90 yaşındaki zor hekim Dikran Toraman’ın 27 Teşrinievvel, 86 yaşındaki eczacı kız kardeşi Ardem Toraman’ın 28 Teşrinievvel’birlikte vefatı, yakınlarını üzüntüye boğdu.
Ermeni kökenli Toraman kardeşler, vasiyetleri üstüne defnedildikleri kentte yardımseverlikleriyle tanınıyor.
Aile dostu Süleyman Öner, AA muhabirine, yıllar önce dedesinin yanı sıra hep bu arada komşu namına büyüdüklerini söyledi.
İki kardeşin Ordu’üstelik doğup büyüdüğünü tamlayan Öner, şöyle devam etti:
“Çocukluğumuzda pestil olduğumuzda kendisine (Dikran Toraman) giderdik. Ordu’ya, aileye, çevreye çokça büyük yardımı olan hayırsever insanlardı. Çoğu ahit hatırlıyorum, tek sevap bile almazdı. Geceleyin hangi olursa olsun yardıma gelirdi. Herkese kapısı açıktı. en son gördüğümüzde kendisi yürüyemezdi. Arabaya bindiğinde arabayı kullanıp yaşadığı yere gelirdi. Türkiye’yi haddinden fazla severdi. Herkesin, çevrenin, tanıyanların çok yakın dostuydu. Haddinden Fazla sevdiğimiz bir amcamız, büyüğümüz tıpkı amcamızdı.”
Dikran Toraman’ın haddinden fazla iyilikçi biri olduğunu vurgulayan Öner, yaşadığı müddetçe Ordu’bile yardımının dokunmadığı kimsenin bulunmadığını dile getirdi.
Süleyman Öner, Ardem Toraman’ın ağabeyinin vefatına çok üzüldüğünü, “Beni boydak bıraktın abi” dediğini sözlerine ekledi.
“Haddinden Fazla sevilen insanlardı”
74 yaşındaki Kenan Çebi ise Toraman kardeşleri 65 yıldır tanıdığını, bir mahallede bitişik olmalarından ekolojik ortam haddinden fazla yakın olduklarını söyledi.
Çebi, şunları anlattı:
“Dikran abi alışılagelen aynı hekim olmanın beraberinde bire bir fakültede kalma şansını reddederek Ordu’ya hizmet çevirmek amacıyla doktorluğu Ordu’da yaptı. Yani okuduğu fakültede kalsaydı müderris olacaktı, reddetti Ordu’ya hizmet etmek için. Ben 15 yılımı Orduspor’a verdim. Yani UEFA’ya çıkan Orduspor’birlikte düşünün, Dikran abi Orduspor’daki birlik hevesli sporcuların, toy futbolcuların hepsinin doktoruydu. Bunlara seçme suretle çare lazım olursa Ardem ablanın eczanesinden ilaçlarını verirdi. Bunun yanında köyden fukara alperen dirimlik, kendisinden talep ederlerdi. Kalkıp köye giderdi. Acayip gurebanın bakardı ki reçete matlup parası yok, kız kardeşinin eczanesinden bütün ilaçlarını verirdi.”
Herhangi Bir iki kardeşin bile herkese iyiliği olduğunun altını çizen Çebi, “Haddinden Fazla sevilen insanlardı. Yani bizler üstelik öz salt kardeşimiz, temiz ablamız gibi severdik. Bütün her şeyiyle beraber ilgilendik.” dedi.
Kenan Çebi, kardeşlerin İstanbul’de gömülmeyi istemediklerini tabir ederek, “Hep hayatları burada geçti. Onun amacıyla Ordu’da gömülmeyi vasiyet ettiler, çıplak söylediler. Bunu hepimiz biliyorduk. Yani onlara dahi destek olmak bizler için bire bir vazifeydi. Hangi ant yapabileceğimiz benzeri özdek olsa banko ego olduğum kabil farklı hep tanıdıkları bütün zevkle koşardı. Tanrı aydınlık ortamında yatırsın.” diyerek konuştu.
